ถ้ำเกิดได้อย่างไร

การเคลื่อนที่ของเปลือกโลกจะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของชั้นหิน เช่น เกิดการยกตัวและรอยแตกของชั้นหิน หรือบางส่วนจะเกิดเป็นรอยเลื่อนขนาดใหญ่ ทำให้หินแตกหักเกิดเป็นช่องว่าง หรือ ที่เรียกว่า “โพรงถ้ำ” นอกจากนี้ภายในถ้ำมักมีหินรูปร่างแปลกๆ ซึ่งเกิดจาก การที่น้ำฝนซึมผ่านชั้นดิน ซากพืช ซากสัตว์ ทำให้น้ำฝนมีสภาพเป็นกรด คาร์บอนิกอย่างอ่อนๆ เมื่อซึมมาจนถึงชั้นหินปูนหรือซึมผ่านรอยแตกในหินปูน น้ำกรดจะละลายเนื้อหินปูนออกเรื่อยๆ จนกลายเป็นโพรงถ้ำ และเมื่อมีความเข้มข้นมากๆพร้อมกับเกิดตกผลึกของแร่แคลไซต์ใหม่อีกครั้ง ก็จะเกิดเป็นหินงอก หรือ หินย้อย โดยถ้าน้ำที่มีสารหินปูนละลายอยู่ ไหลหรือหยดมาตามเพดานถ้ำและตกผลึกใหม่ก็จะเกิดเป็น “หินย้อย” ส่วนน้ำที่หยดจากเพดานถ้ำลงสู่พื้นก็จะตกผลึกพอกตัวสูงขึ้นจนกลายเป็น “หินงอก”

อันตรายที่มองไม่เห็น

สำหรับการสำรวจถ้ำที่ลึก หรือถ้ำที่ยังไม่เคยมีการสำรวจมาก่อน การสังเกตการไหลเวียนของอากาศในถ้ำเป็นสิ่งที่จำเป็นมาก เพราะหากร่างกายรับ “อากาศที่มีคาร์บอนไดออกไซด์เจือปนเกิน 5.5%” จะเกิดอาการหายใจติดขัดสมองจะมึนงงและหมดสติหลังจากนั้นจะ เสียชีวิตภายในไม่กี่นาที ซึ่งการตรวจสอบอากาศที่ปลอดภัยที่สุด จะใช้ อุปกรณ์อิเลคทรอนิคสำหรับบอกระดับคาร์บอนไดออกไซด์จะส่งเสียงเตือน เมื่อถึงระดับอันตราย หรืออาจจะใช้อาการผิดปรกติของร่างกายเป็นตัววัด แต่คุณจะต้องเคยมีประสบการณ์จึงสามารถบอกได้ “ความเย็นในถ้ำ” ถือว่าเป็นอันตรายรองลงมา ตามปรกติน้ำในถ้ำจะมี ความเย็นมากกว่าน้ำที่อยู่ภายนอกถ้ำ การแช่อยู่ในน้ำเป็นเวลานานทำให้ เสี่ยงต่อการเกิดอาการตัวสั่น เดินช้า ปล่อยของหลุดจากมือ กล้ามเนื้อ ไม่ค่อยเคลื่อนไหว พูดไม่สะดวก มองเห็นไม่ชัดเจน จิตใจไม่อยู่กับร่องกับรอย อาการเหล่านี้มีสาเหตุมาจากการสูญเสียความร้อนในร่างกาย หรือที่เรียกว่า “ไฮโปเทอร์เมีย” หากอุณหภูมิในร่างกายลดลง 5-6 องศาจะทำให้หมดสติ และเสียชีวิตได้ ดังนั้นการเตรียมชุดเสื้อผ้าและอุปกรณ์จึงมีความจำเป็นต้องเป็นชุดที่สามารถรักษาอุณหภูมิของร่างกายได้ในระดับหนึ่ง